اثر تراکم و رقم بر رشد و عملکرد آفتابگردان ‏‎(helianthus annuus l)‎‏ در کشت فاریاب تابستانه

بمنظور بررسی کشت تابستانه آفتابگردان و دستیابی به واریته سازگار به کشت تابستانه در شرایط آب و هوایی گنبد، سه رقم آفتابگردان (هیبرید گلشید، گابور و رکورد) با چهار تراکم (40000، 50000، 66666 و 100000) بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد در تابستان 1379 مورد مقایسه قرار گرفتند. در طول دوران رشد و نمو علاوه بر انجام کلیه مراقبت های زراعی لازم، صفاتی مانند تاریخ جوانه زنی و مراحل رویشی و زایشی یادداشت بردای گردید و پس از برداشت نیز صفات عملکرد دانه، درصد مغز، درصد رطوبت، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، وزن ساقه، قطر طبق،وزن طبق و درصد روغن اندازه گیری شد. تجزیه واریانس بر روی صفات مذکور صورت گرفت و نتایج زیر حاصل گردید.- رقم هیبرید گلشید در تراکم 50000 بوته در هکتار (فاصله خطوط کاشت ثابت 50 سانتی متر و فاصله بوته 40 سانتی متر) با میانگین 1071 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را نشان داد و تراکم های بیشتر و کمتر از 50000 بوته در هکتار باعث کاهش عملکرد دانه شدند. - صفت عملکرد با صفات درصد پوست، قطر طبق و وزن هزار دانه همبستگی مثبت و با صفات درصد مغز و ارتفاع همبستگی منفی داشته و با صفت قطر ساقه همبستگی معنی داری نشان نداد. - اثر متقابل تراکم و رقم در صفاتی چون ارتفاع بوته، قطر طبق و وزن هزار دانه معنی دار شد.